|
دانش‌آموز، ياد مي‌گيرد كه بداند كه كيست، چه ويژگيهائي دارد، و خود را بهبود ببخشد. مدرسه براي او با ويژگيهاي منحصر به فردي كه دارد، احترام مي‌گذارد، و وي را در ارتقاء و اصلاح آنها ياري مي‌كند. هر دانش‌آموز خودش است، نه يكي از دانش‌آموزان. او مطابق استعدادها، علائق و خصوصيات فردي خود ياد مي‌گيرد. در ارزش‌يابي، او با خودش مقايسه مي‌شود، نه به صورت مطلق با ديگران! مسير طي شده توسط او، مي‌تواند با مسير طي شده ديگران متفاوت باشد، و او با توجه به خصوصيات و ويژگيهاي فردي از مسير متفاوتي به يك هدف مشخص دست پيدا كند. مسيري كه با نيازمنديها، خصوصيات، ابعاد شخصيتي، و استعدادهاي او تطابق دارد. نه تنها به او نشان داده مي‌شود كه متفاوت است، بلكه به او اجازه متفاوت ماندن داده مي‌شود، و اجباري براي هم شكل شدن با ديگران بر او تحميل نمي‌شود. مدرسه براي تحقق اين ابعاد هويتي، برنامه درسي متفاوتي را پيش روي هر دانش‌آموز قرار مي‌دهد. بدين ترتيب ويژه‌گرائي برنامه درسي، مهمترين ركن در دستيابي به اين هويت است. نقش خود دانش‌آموز در انتخاب مسير، ارزيابي خود از خود، ارزش‌يابي متفاوت، تنوع فعاليتها و برنامه‌ها، مالكيت و احساس تعلق به كلاس، و ثبات و هويت محيط، از ملزوماتي هستند كه در بستر برنامه درسي مدرسه، براي تحقق هويت، فراهم مي‌شوند. |
